نقش تربیتی خانواده های سنتی و مدرن بر پیشرفت تحصیلی فرزندان

هدف پژوهش حاضر مقایسه تربیتی خانواده­های سنتی و مدرن در پیشرفت تحصیلی فرزندان آن­ها است. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه­ها و دانش­آموزان یک منطقه آموزش و پرورش شرق تهران بود که تعداد آن­ها 666 نفر بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و برای جمع­آوری اطلاعات از یک پرسشنامه محقق­ساخته با تعداد 41 پرسش استفاده شد. نتایج نشان داد که سبک­های تربیتی می­توانند پیشرفت تحصیلی را پیش­بینی کنند. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که بین متغیرهای سبک­های تربیتی (سنتی، مدرن، ترکیبی) و پیشرفت تحصیلی همبستگی معنی­داری وجود دارد. در عین حال، از بین این سه متغیر تنها بین سبک تربیتی مدرن و پیشرفت تحصیلی همبستگی معنی­دار به­دست آمد (p<0/05). وظیفه فراگیران دانش در نظام تربیتی خانواده­های سنتی که مقاومت در برابر هرگونه تغییرات و حفظ رفتار گذشتگان و پیشینیان می­نمایند و به نوعی محدودیت برای فرزندان خود ایجاد نموده که نتیجه آن فقط حفظ مطالب و ذخیره­سازی الفاظ، اطلاعات و آموخته­ها است. در حالی­که در نظام تربیتی خانواده­های مدرن فراگیران دانش با به­کارگیری سیستم­های جدید آموزشی و دور از هرگونه محدودیت نسبت به موارد آموزشی و شرکت در کلاس­های فوق برنامه به فعالیت می­پردازند که همراه با مدیریت اطلاعات و اکتشاف می­باشد.